W pułapce // Magda Stachula

„ - Podobno najprzyjemniejsza jest śmierć z zamarznięcia. Halucynacje, stan niebytu - wymienia. - Nie zasługujesz na to - dodaje. – Będziesz cierpieć, każda komórka twojego ciała będzie żałować, że w ogóle została stworzona”. 

Klara budzi się na klatce schodowej. Nie wie jak się tam znalazła, ani co robiła wcześniej, jedyne co wie po przebudzeniu to to, że minęły 2 dni. 
Co wtedy robiła? Przecież to niemożliwe, żeby człowiek spał przez dwie doby. 
Postanawia się dowiedzieć co się z nią działo, kiedy była nie przytomna. Ma wygniecione ubrania i siniaki na udach, a przecież ostatnie co pamięta to zwykła impreza. 
Cały czas czuje się zagrożona. Podejrzewa, że została porwana. Ale co się działo z nią przez całe dwa dni? Czy porywacz nadal ją prześladuje?
Natrafia w internecie na trop niejakiej Lisy, dziewczyny, która przeżyła to samo co ona... Tylko rok temu. Postanawia się z nią skontaktować i dowiedzieć się co się stało. 

"Chciałabym powiedzieć, że go nie kocham, ale to byłoby zbyt łagodne. Nie kocha się kogoś po prostu, bo zabrakło uczucia, ale nienawidzi się już za coś." 

Magda Stachula udowadnia, że można napisać dobry thriller psychologiczny bez rozwlekania fabuły na kilkaset stron. Wszystko jest zwięzłe, ale przesiąknięte ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Książka jest napisana w narracji pierwszoosobowej, co było świetnym posunięciem. Rozdziały i cała akcja kręci się wokół trzech bohaterek: Klary, Lisy i nieznanej dziewczyny, o której dowiadujemy się, że jest przetrzymywana i walczy o życie. Książka mimo, że nie posiada w sobie zawrotnej akcji. Nie ma tam pościgów, strzelanin, policji, walki czy innych tego typu zagrań. 

To na co ta książka stawia w pierwszej kolejności to są uczucia głównych bohaterek. Świadomość, że nawet we własnym mieszkaniu nie można być do końca bezpiecznym. W końcu jak zło chce cię znaleźć to cię znajdzie wszędzie prawda?

Także jak widać po mojej opinii książka bardzo mi się podobała. Nic nie czytałam tej autorki, ale po przeczytaniu tego thrillera będę brała w ciemno każdą kolejną pozycję. 
5/5

Czytacie thrillery psychologiczne? Jak tak, to macie w planach przeczytać tą pozycję?

Za możliwość przeczytania dziękuje Wydawnictwu Znak!

Srebrna dziewczyna // Leslie Pietrzyk

Tak, tak wiem.
Pojawiam się tutaj raz na ruski rok, O wiele częściej spotkać mnie można na Instagramie, ale blog istnieje, więc coś na nim wypada napisać. No to piszę.

Jeżeli zacząć od samego początku to już tutaj zaczyna się komplikować. A mianowicie cała historia zaczyna się od środka. Co ma swój sens o którym oczywiście wam nie powiem, żeby nie zdradzić za dużo.

Jedyne co mogę powiedzieć, to to, że jest dziewczyna o nieznanym nam imieniu, która zaczyna studia, a raczej jest już w trakcie i poznaje swoją przyszłą najlepszą przyjaciółkę. Musi ona w tym samym czasie radzić ze samą sobą i z rzeczami, które dzieją się w jej głowie.

Powiem szczerze decyzje głównej bohaterki dziwiły mnie i zastanawiałam się dlaczego ona tak postąpiła a nie inaczej. Jeżeli mówimy już o niej, to nie powiedziałabym, że jest to wymarzona przyjaciółka na której można polegać a ufać to już w ogóle. Na początku irytowała mnie, ale pod koniec jak zaczęło się wyjaśniać więcej rzeczy z nią związanych to zaczynałam rozumieć, dlaczego tak postąpiła i cała moja złość na jej złe decyzje i zachowania minęła i przyszedł czas na mój żal i współczucie względem jej samej. Zdałam sobie sprawę po skończeniu książki, że to naprawdę smutna historia. A na pewno bardzo autentyczna. 

Jest to napewno powieść o nas samych- kobietach, które muszą walczyć o swoje, o spokój ducha i o własne idee. Ale także pokazanie w ciekawy sposób jak przyjaźń może zmienić się w obsesję i bezgraniczne pragnienie dopasowania się do otoczenia. 

Książka napewno warta zainteresowania, jednak specyficzna. Z początku nie mogłam się wgryźć, bo wydawała się za bardzo "życiowa" jednak pod koniec jak sobie wszystko przemyślałam zdałam sobie sprawę że ona taka miała być. Miała opowiadać prawdziwą historię, a nie zmyślać i usyłać kwiatami. 

Ocena: 3,5/5

Za egzemplarz dziękuje wydawnictwu IUVI!

Znajdź mnie - J.S. Monroe // PRZEDPREMIEROWO

Zdjęcie z mojego IG

Hej, hej!
Przychodzę, tak. Nie wiem po jak długiej nieobecności, ale w końcu jestem i nie jestem pewna, czy nie zapomniałam czasami jak się piszę recenzje. 
Mam nadzieję jednak, że mi to wybaczycie, bo książka o której postanowiłam napisać jest naprawdę ciekawa.

Rosa popełnia samobójstwo. Jednak jej zarówno chłopak jak i przyjaciel - Jar od samego początku nie wierzy, że jego dziewczyna tak łatwo by się poddała. Po 5 latach tęsknoty Jar zauważa swoją ukochaną w metrze. W innych okolicznościach pewnie by się zdziwił, ale nic z tym nie robi. Uważa to bowiem za halucynację, wynikającą z tzw. halucynacji żałobnych. Jego bliscy zaczynają się irytować i go wyśmiewać i starają się na swój sposób im pomóc jednak Jar ich nie słucha i zaczyna węszyć sam próbując dowieść swojej racji.

Jeżeli chodzi o moją opinię to ciężko mi coś napisać, ponieważ fabuła tej książki nijako miesza mi się z akcją dziejącą się w książce Harlana Cobena "Nie mów nikomu", którą przeczytałam po tej. Książki różni jednak gatunek. Coben to jak powszechnie wiadomo kryminał, natomiast "Znajdź mnie" to thriller psychologiczny. I jeżeli chodzi o ten aspekt to widać znaczącą różnicę, aczkolwiek trzeba przyznać, że zarys ogólny jest całkiem podobny. 
Jednak teraz skupiamy się na powieści J.S.Monroe i wam powiem, że książka naprawdę daje radę. Jedną z jej zalet jest na pewno dobrze wykreowany główny bohater. Jar jest spokojnym facetem, którego z pewnością da się polubić. Idealnie wpasowuje się w cały klimat a przy tym jego emocje, jakie są opisywane da się zrozumieć. Książkę czytałam z dużym zaciekawieniem. Kolejnym powodem były na pewno rozdziały pisane z różnych perspektyw. Jeden pisany był z perspektywy Jara i co on robi w czasie teraźniejszym, inny był wspomnieniami Rosy i wyjaśnieniem nam co się z nią działo i jak to z jej perspektywy wyglądało,a jeszcze inne opisują przeszłość zakochanej pary już za czasów studenckich. Oczywiście jednak poza emocjami i rozebraniem bohaterów i ich bagaża emocjonalnego na czynniki pierwsze spotyka nas również kryminał z ciekawym wątkiem, który potrafi nas zaskoczyć. Ja jako fanka kryminałów byłam naprawdę ucieszona tym faktem. Książka również daje nam naprawdę mocne sceny przemocy, dla osób o mocnych nerwach, które dodatkowo podsycają cały ogół. 

Powieść zapewniła mi dwa dni fantastycznej rozrywki, wydarzenia pochłonęły mnie bez reszty, a ja sama poczułam się wciągnięta w intrygę, którą chciałam rozwiązać.
Nie jest to jednak literatura najwyższych lotów dlatego, daje tej książce 4/5, ale zabawa przy niej była przednia i polecam! 

Tytuł: Znajdź mnie
Autor: J.S.Monroe
Wydawnictwo: W.A.B
Liczba stron: 442
Cena okładkowa: 39,99
Data premiery: 4 kwiecień 2018 
Tytuł oryginału: Find me


Za możliwość przeczytania dziękuje wydawnictwu W.A.B !

Nieodnaleziona, ale czy na pewno? Nieodnaleziona // Remigiusz Mróz

Remigiusz Mróz to na obecną chwilę największa gwiazda rodzimego kryminału i thrillera. Autor z literackim dorobkiem liczącym więcej powieści niż niektórzy jego czytelnicy może stać się naszym jednym z najważniejszych towarów eksportowych. Czy kolejna pozycja również zachwyca?

Damian i Ewa mogli mieć przed sobą wspaniałą przyszłość. Mogli, gdyby nie jeden tragiczny wypadek, który spotkał ich świeżo po zaręczynach. On - pobity do nieprzytomności, ona - brutalnie zgwałcona. Co gorsza dziewczyna zapada się pod ziemię i nikt o niej nie słyszy, a przynajmniej na 10 lat. Po 10 latach, do Damiana nadchodzi wyczekiwany dzień. Zdruzgocony psychicznie narzeczony przypadkowo trafia na zdjęcie swojej ukochanej na jednym z facebookowych profili spotted, miejsca pomagającego odnaleźć zaginione osoby. Chłopak nie zdaje sobie sprawy, że wdrążając się w odszukanie Ewy wpadnie w zupełnie nowy spisek, który kosztować go będzie jeszcze więcej nerwów. 

Jeżeli chodzi o moją opinię o tej książce to zastanawiałam się nad nią sporo czasu. Bo o tyle jak inne książki Remigiusza bardzo lubię tak tą - nie do końca. Pierwszą kwestią, którą widzą czytelnicy i recenzjach jak i ja nie można tej ksiązki nazwać thrillerem psychologicznym. Jest to raczej sensacja. Przypomina bardziej typowe filmy, które lecą czasami na TVP1 albo na podobnych programach. Owszem, jest tam opisany problem ważny dla społeczeństwa, z którym boryka się jedna z bohaterek, ale nie jest przedstawiony ze strony psychologicznej. Raczej mogłabym się  pokusić o zdanie, że jest po to, żeby pozycja poruszyła jakiś temat, który jest "na topie". 

W pewnym momencie pojawiają się pendrivy, z których lecą nagrane wiadomości co od razu skojarzyło mi się z serialem i książką "13 powodów" i z kasetami Hanny Baker, co nieco mnie zdziwiło, ale postanowiłam się nie zniechęcać. Remigiusz Mróz o tyle dobrze pisze, ze przez jego książki się płynie i czyta się je strasznie szybko. To jest ta cecha, która nawet przy średniej książce będzie wypowiadana. Jednak rzeczą która mi w niej przeszkodziła i jakby jeszcze bardziej zmniejszyła moje pozytywne zdanie o niej to przy końcówce pojawiające się plot twisty, które gdzie indziej może by były ciekawe i zaskakujące, jednak przy tej tematyce i problemie molestowania kobiet były co najmniej według mnie zbędne. Zakończyły problem poruszany w książce i bohaterów strasznie nie realistycznie. 

Jezeli chodzi o thriller psychologiczny, myślę, że najelpsza opcją było by coś, co po zakończeniu wprawiało by czytelnika w przemyślenia o tym się dzieje na świecie, czy może coś smutnego. A dostajemy tymczasem zakonczenie po którym nie wiemy czy to żart, czy my przeczytaliśmy właśnie cos realistycznego co raczej nie miałoby nigdy miejsca i co ukazało się z niczego. Tak o. Co by było cos zaskakującego. Ale po co?

Także tak. Jeżeli macie ochotę przeczytać tą książkę to przeczytajcie tylko po to chociażby, żeby wyrobić sobie opinię na jej temat. Ja jestem zawiedziona, ale może komuś się spodoba.